و غیر قابل تغییر...

حال الانم را می گویم...

                                  *غیر قابل تغییر*...

البته می خواهم به معجزه معتقد بمانم...!

می خواهم معتقد باشم که درست می شود!

اما آیا واقعا می شود؟...

می شود زخم ها ترمیم شود آن هم مثل روز اول؟

می شود اشک های ریخته شده به چشم ها برگردد؟

می شود تک تک تکه های شکسته شده قلب ها را بهم چسباند؟

می شود بغض هایی که شکست...آرام کرد؟

می شود واقعا همه چیز مثل اولش شود؟!

اگر می گویی می شود دروغ گفته ای...

نه ...نمی شود...

خوب میدانم...

اما هنوز به معجزه اعتقاد دارم...لااقل از این بدتر نشود!

لااقل بیشتر از این دلی را نشکنم...دوباره باعث خیس شدن گونه ها نشوم...بدتر نشوم!

و این یکی می شود...

پس باز هم امید وار می مانم...

می دانم شاید امیدم نا امید شود اما باز هم امیدوار می مانم...

دیگر زندگی من با دست های خودم بهتر نمی شود!اما شاید...

شاید دست هایی به کمکم بیایند...آرامم کنند...نجاتم دهند...

امیدوار می مانم...

نظرات شما عزیزان:

fatemeh

ساعت17:21---13 مرداد 1394

موافقم زندگی خودش یه معجزس
ولی تو زندگی خون آشام ها شاید واقعا باید منتظر
یه معجزه باشی
شاید واقعا از زندگی نتونن لذت ببرن
شاید بخوان زمان رو به عقب برگردونن
شاید بخوان ولی نشه
اینجا میتونم بگم نمیتونن به زندگیشون مثل یه معجزه نگاه کنن
اینجا باید منتظر یه معجزه ی دیگه بود
منتظر همون دستایی که میاد کمکت میکنه،
همون دستایی که از باتلاق بیرون میکشتت…
پستت زیبا بود عسل جان
نمیدونم چرا پستات آرامش رو به خونم تزریق میکنه ،اینا احساسات واقعیمه
منتظر پست ها و آرامش بخش های بعدیتم

پاسخ:خوشحالم که این احساسو برات بوجود اوردم مرسی که وبلاگم سر زدی

Niloufar

ساعت0:33---4 مرداد 1394

معجزه چیزی نیست ک منتظرش باشی

خود زندگی یه معجزه س

خود وجودت یه معجزه س

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: